Reviews
"Pure poëzie"
Album review: Eternal Longing
De Nieuwe Muze, Willem Boone
De van oorsprong Japanse pianiste Yukiko Hasegawa heeft het zich met dit programma niet makkelijk gemaakt, want het gaat om drie monumenten van het klassieke pianorepertoire. Van ieder stuk zou je bijna een catalogus op zich kunnen vullen met per stuk referentieopnames. Deze composities hebben gemeen dat ze niet uitgesproken virtuoos geschreven zijn, maar ondertussen een zeer goede techniek vereisen. Daarnaast peilen zeker Beethoven en Schumann diep qua gevoelens in opus 110 en Kreisleriana. Hasegawa doet wat Richter ooit predikte: ‘gewoon spelen wat er de partituur staat.’
Toch vraag je je na beluistering af: ‘doen’ andere pianisten dan zoveel met de muziek dat haar natuurlijke weergave zo weldadig aandoet? Zij moet een grote innerlijke rust hebben om de muziek zo helder en ongekunsteld over het voetlicht te brengen. Ook haar tempi zijn bewonderenswaardig: in het eerste deel van de Kreisleriana is nu eindelijk te horen hoe de omspelende beweging in de rechterhand gecombineerd met de oplopende lijn in de linkerhand klinkt. Misschien mist er soms iets van de wildheid van Horowitz, Argerich of Egorov, maar haar uitvoering is er één van pure poëzie. De piano is mooi opgenomen. Zeer aanbevolen!
Willem Boone
"iets in Hasegawa is onvoorstelbaar puur"
Album review: Eternal Longing
Pianist (NL/BE), René Seghers (in Dutch)
valuation score: 10/10
Meestal zucht ik zachtjes als ik lees van dames die in de ban zouden zijn geraakt van een obligaat E.T.A. Hoffmann zinnetje als 'het enige doel van muziek is de uitdrukking van het oneindige'. De licht deprimerende coverfoto van Yukiko Hasegawa sluit daar fraai bij aan. Paarlenbroche en een witte omslagdoek die het midden houdt tussen zijig engelenhaar en verbandgaas. Dat alles is precies zoals haar spel in Beethovens Pianosonate nr.31 klinkt. Kwetsbaar. Gevoelig. Peinzend. Die lijn wordt doorgetrokken in Francks bedachtzame Prélude, Choral et Fugue. Geen toegankelijk stuk, maar Hasegawa's spel houdt je bij de les en voert je gaandeweg mee op een reis door schemer en nacht. Pas aan het slot gloort een sprankje licht. Schumanns meeslepende Kreisleriana is natuurlijk het hoogtepunt van dit recital. Ook hier gooit Hasegawa haar publiek direct in het diepe. Haar spel is onderkoeld en intens emotioneel tegelijk, precies zoals het exhibitionistisch, en terughoudend in één is. Ze legt de complexe gevoelswerelden die achter deze composities schuilgaan heel natuurlijk bloot. lk heb kristalzuiverder horen spelen, expressiever ook, maar iets in Hasegawa is onvoorstelbaar puur, Het is prachtig opgenomen op die fascinerende rechtsnarige Chris Maene Concert Grand 284 en als product ook schitterend vormgegeven. 'Eeuwig verlangen', misschien moet ik toch E.T.A. Hoffmann eens gaan lezen. ,
René Seghers
"Een kwestie van oprechte poëzie"
Album review: Eternal Longing
Musicalifeiten.nl, Jan de Kruijff (in Dutch)
Yukiko Hasegawa: Eternal longing. Beethoven: Pianosonate nr. 31 in As op.110; Franck: Prélude, choral et fugue FWV. 21; Schumann: Kreisleriana op. 16. TRPTK TTK 0053 (76’30”).2020
Onder de titel ‘Eeuwig verlangen’ stelde Yukiko Hasegawa die haar beginopleiding in Tokio genoot en later in Amsterdam bij Willem Brons afstudeerde een interessant programma met gewoonlijk nit zo gecombineerde negen tiende eeuwse pianowerken samen. Centraal staat het bekendste pianowerk van César Franck, Prélude, choral et fugue waarvan ze de drie delen duidelijk een eigen karakter geeft en ze ook mooi onderling verbindt. Haast tersluiks laat ze horen dat de componist een betere organist dan pianist was.
In Beethovens Pianosonate nr. 31 vervolgt ze op dezelfde pittige manier. Ze homogeniseert de wisselende stemmingen gelukkig niet. De fugatische gedeelten uit het werk worden vrij koel, objectief en helder, als gold het Bach, uitgevoerd, maar in de adagiogedeelten smelt die objectiviteit mooi weg in de richting diepgang en de laatste climax heeft iets triomfantelijks.
In Schumanns Kreisleriana zoekt en vindt de pianiste de verschillende karakters en geeft daar met een vrij lichte toets een behoorlijk eigen karakter aan. Een kwestie van oprechte poëzie.
Yukiko Hasegawa kan terugzien op een geslaagd debuut en wij met haar. En die titel Eternal longing? Die werd haar ingegeven door voordat ze zich aan Schumann waagde de inspiratiebron van Kreisleriana te lezen: E.T.A. Hoffmann
Lees verder:
https://musicalifeiten.nl/cd-verzamelprogramma-s/339-h/17992-hasegawa-yukiko-eternal-longing
"Kleurrijk"
Album review: Eternal Longing
Gooi- en Eemlander, Hans Visser (in Dutch)
"Beethoven, Franck and Schumann never had a more loving interpreter"
Album review: Eternal Longing
NativeDSD, Bill Dodd (in English)
Beethoven, Franck and Schumann never had a more loving interpreter than Yukiko Hasegawa. In het debut album she coaxes dreamlike waves of emotion froma modern replica of a fortepiano, recorded beautifully. It's music to fall into and become part of.
Bill Dodd
Eternal Longing was nominated by NativeDSD as Album of the Year 2020
"Techniek ten dienste van muziek"
Album review: Eternal Longing, a.o.
Friesch Dagblad, Dingeman van Wijnen (in NL)
![Screenshot_20210622-130844_Drive[3270].jpg](https://static.wixstatic.com/media/281f81_6598b710ed1742b6b86b48218d08b6f4~mv2.jpg/v1/fill/w_108,h_101,al_c,q_80,usm_0.66_1.00_0.01,blur_2,enc_auto/Screenshot_20210622-130844_Drive%5B3270%5D.jpg)